Wrzodziejące zapalenie jelita grubego

Opis schorzenia

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG, colitis ulcerosa) jest chorobą zapalną błony śluzowej odbytnicy lub odbytnicy i okrężnicy. W cięższych przypadkach prowadzi do powstania owrzodzeń. Należy do grupy nieswoistych chorób zapalnych jelit o niewyjaśnionej przyczynie. W przebiegu choroby proces zapalny obejmuje błonę śluzową i podśluzową jelita grubego. W większości przypadków choroba ma przebieg przewlekły, a długie okresy remisji są przerywane ostrymi nawrotami.

Objawy pojawiają się po raz pierwszy zwykle w wieku 20–40 lat. Ryzyko zachorowania wynosi 8,9% u potomstwa, 8,8% u rodzeństwa i 3,5% u rodziców. Częstość występowania wrzodziejącego zapalenia jelita grubego u krewnych osób cierpiących na chorobę Leśniowskiego i Crohna również jest zwiększona.

Dokładna przyczyna choroby nie jest znana. We wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego dochodzi do aktywacji układu immunologicznego z naciekiem błony śluzowej przewodu pokarmowego przez liczne komórki odpowiedzi immunologiczne. Jednakże antygen wyzwalający te zjawiska pozostaje nieznany. Dotychczas nie udowodniono znaczenia substancji chemicznych i antygenów pokarmowych. Osoby, którym wycięto wyrostek robaczkowy przed 20 r.ż. rzadziej chorują na wrzodziejące zapalenie jelita grubego.

Objawy/dolegliwości

• biegunka, często krwista,
• częste oddawanie stolca o małej objętości (nawet 20 razy na dobę),
• ból brzucha (zwykle w dolnej części brzucha po lewej stronie lub w odbytnicy),
• gorączka,
• osłabienie,
• zmniejszenie masy ciała,
• zaparcie (u starszych pacjentów - jako wynik skurczu odbytu).

W ciężkiej postaci (około 20% chorych) mogą dodatkowo wystąpić:

• zwiększenie częstotliwości rytmu serca,
• obniżenie ciśnienia tętniczego,
• znaczna tkliwość w obrębie jamy brzusznej,
• osłabienie perystaltyki,
• niedokrwistość,
• małe stężenie albumin w surowicy,
• wzdęcie brzucha (toksyczne rozdęcie jelita grubego).

Badania w zakresie obszaru