Obszary terapeutyczne

Sepsa

Opis schorzenia

Sepsa to szereg objawów, które towarzyszą silnemu zakażeniu organizmu mikroorganizmami. Sepsa może być konsekwencją każdego zakażenia. Doprowadza do uszkodzenia tkanek i narządów wskutek niewłaściwej reakcji organizmu na zakażenie. W razie inwazji patogenów organizm zamiast wykorzystać swoje mechanizmy obronne, by je zwalczyć, zaczyna walczyć z własnymi komórkami i tkankami. Do zakażenia organizmu może dojść u każdego, jednak szczególnie narażeni na rozwój sepsy są ludzie starsi oraz małe dzieci. Według CDC (Centres for Disease and Control) około 80% przypadków sepsy jest wywoływanych przez bakterie pozaszpitalne. Wśród nich prym wiodą meningokoki. Inne bakterie, które często prowadzą do sepsy, to: paciorkowce (odpowiedzialne m.in. za wywoływanie anginy, ale i za zapalenia mieszków włosowych) pałeczki hemofilne typu B (wywołują m.in. zapalenie płuc). Sepsa nie jest chorobą, którą można się zarazić. Ale niektórymi chorobami zakaźnymi, w przebiegu których dochodzi do sepsy, już tak – np. zapaleniem gardła. Stąd, jeśli zostanie rozpoznany przypadek sepsy w przebiegu zakażenia meningokokami, wszyscy z otoczenia chorego otrzymują odpowiednią profilaktykę w postaci osłony antybiotykowej. Trzeba jednak pamiętać, że sepsa może wystąpić pod wpływem różnych czynników, zarówno zakaźnych, jak i niezakaźnych.

Objawy/dolegliwości

Do wysokiej śmiertelności z powodu sepsy dochodzi z powodu mało swoistych objawów na początku jej rozwoju. Te objawy to:

• gorączka (nie zawsze występuje),
• dreszcze,
• poczucie zimna,
• szybki oddech,
• duszność,
• ból,
• złe samopoczucie,
• spocona skóra,
• wysypka nieznikająca po ucisku,
• przyspieszone bicie serca,
• pogorszenie kontaktu z otoczeniem, dezorientacja.

Badania w zakresie obszaru