Wrzodziejące zapalenie jelita grubego

Opis schorzenia

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG, colitis ulcerosa) jest chorobą zapalną błony śluzowej odbytnicy lub odbytnicy i okrężnicy. W cięższych przypadkach prowadzi do powstania owrzodzeń. Należy do grupy nieswoistych chorób zapalnych jelit o niewyjaśnionej przyczynie. W przebiegu choroby proces zapalny obejmuje błonę śluzową i podśluzową jelita grubego. W większości przypadków choroba ma przebieg przewlekły, a długie okresy remisji są przerywane ostrymi nawrotami. Objawy pojawiają się po raz pierwszy zwykle w wieku 20–40 lat. Ryzyko zachorowania wynosi 8,9% u potomstwa, 8,8% u rodzeństwa i 3,5% u rodziców. Lekarze również obserwują zwiększoną częstość występowania choroby u krewnych osób cierpiących na chorobę Leśniowskiego-Crohna. Dokładna przyczyna choroby nie jest znana. We wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego dochodzi do aktywacji układu immunologicznego. Dodatkowo, występuje naciek błony śluzowej przewodu pokarmowego przez liczne komórki odpowiedzi immunologiczne. Jednakże antygen wyzwalający te zjawiska pozostaje nieznany. Dotychczas nie udowodniono znaczenia substancji chemicznych i antygenów pokarmowych. Ciekawym zjawiskiem jest to, że osoby, którym usunięto wyrostek robaczkowy przed 20. rokiem życia, rzadziej chorują na WZJG, co może wskazywać na ochronny wpływ tego zabiegu.

Objawy

• biegunka, często krwista,
• częste oddawanie stolca o małej objętości (nawet 20 razy na dobę),
• ból brzucha (zwykle w dolnej części brzucha po lewej stronie lub w odbytnicy),
• gorączka,
• osłabienie,
• zmniejszenie masy ciała,
• zaparcie (u starszych pacjentów - jako wynik skurczu odbytu).

W ciężkiej postaci (około 20% chorych) mogą dodatkowo wystąpić:

• zwiększenie częstotliwości rytmu serca,
• obniżenie ciśnienia tętniczego,
• znaczna tkliwość w obrębie jamy brzusznej,
• osłabienie perystaltyki,
• niedokrwistość,
• małe stężenie albumin w surowicy,
• wzdęcie brzucha (toksyczne rozdęcie jelita grubego).

Badania w zakresie obszaru