Ocena wpływu metforminy na płodność pacjentek leczonych I131 z powodu raka brodawkowatego tarczycy

Celem tego badania jest zbadanie wpływu metforminy na płodność kobiet leczonych 131 I w leczeniu raka tarczycy
Szczegółowy opis
Jednym z najczęstszych rodzajów raka endokrynnego, szczególnie u młodych kobiet, jest rak tarczycy. Ponad 90% wszystkich przypadków raka tarczycy to zróżnicowane raki tarczycy (DTC), w tym rak brodawkowaty tarczycy (PTC) i rak pęcherzykowy. Rak brodawkowaty tarczycy jest uważany za nowotwór indolentny, ponieważ 10-letnie przeżycie bez progresji choroby wynosi 98%. Zgodnie z aktualną wiedzą i literaturą, większość przypadków PTC charakteryzuje się niską częstością nawrotów lub przerzutów, jednak istnieją bardziej inwazyjne/agresywne typy o bardzo specyficznych cechach patologicznych i molekularnych. Agresywne warianty PTC były ściśle związane z wyższym odsetkiem naciekania poza tarczycę, wieloogniskowością oraz przerzutami do węzłów chłonnych i odległymi. Tyroidektomia z następową terapią jodem radioaktywnym 131 (131I), w zaawansowanych stadiach raka tarczycy (PTC), w celu ablacji resztkowego raka tarczycy lub leczenia przerzutów, znacząco wydłuża przeżycie. Metformina (1,1-dimetylobiguanid) jest doustnym lekiem przeciwhiperglikemicznym. Metformina podawana doustnie wchłania się do krwi w 40-60% dawki leku. Maksymalne stężenie we krwi osiągane jest po około 2,5 godzinie w przypadku postaci o natychmiastowym uwalnianiu i po 7 godzinach w przypadku tabletek o przedłużonym uwalnianiu. Nie jest metabolizowana w wątrobie, jednak jest wydalana w niezmienionej postaci przez nerki, głównie przez kanaliki nerkowe. Metformina jest stosowana u pacjentów z cukrzycą typu 2 i stanem przedcukrzycowym, a także w stanie insulinooporności oraz u kobiet z zespołem policystycznych jajników (PCOS). Metformina działa poprzez obniżenie poziomu glukozy we krwi poprzez zmniejszenie jej produkcji w wątrobie i zwiększenie wrażliwości na insulinę przez tkankę mięśniową i tłuszczową. Ma również korzystny wpływ na stężenie lipidów w surowicy poprzez obniżenie stężenia trójglicerydów, cholesterolu całkowitego, cholesterolu LDL i VLDL. Ponadto lek ten wykazuje szereg innych działań biologicznych, takich jak działanie przeciwzapalne, przeciwnowotworowe, hepatoprotekcyjne, kardioprotekcyjne, otoprotekcyjne, radioprotekcyjne i radiouczulające.

Obecnie istnieje również wiele dowodów na skuteczność terapii metforminą w przywracaniu funkcji rozrodczych i płodności u kobiet z zespołem policystycznych jajników.

Po udowodnieniu, że metformina przywraca owulację w PCOS i ma właściwości antyoksydacyjne, istnieją przesłanki wskazujące na to, że metformina może być terapią, która pomoże utrzymać liczbę pęcherzyków jajnikowych na akceptowalnym poziomie. Obecnie nie przeprowadzono badań dotyczących oceny potencjalnie korzystnego wpływu stosowania metforminy na parametry płodności w grupie kobiet leczonych 131I. Dlatego też proponowane badanie ma na celu ocenę wpływu interwencji metforminą na pośrednie parametry płodności u kobiet leczonych 131I z powodu brodawkowatego raka tarczycy.