Jednostka chorobowa: | Ostry zespół wieńcowy |
Wiek: | od 18 lat do 99 lat |
Ponad 25% pacjentów skierowanych na diagnostykę koronarografii i przezskórną interwencję wieńcową (PCI) z powodu ostrego zespołu wieńcowego (ACS) cierpi na niezastawkowe migotanie przedsionków (AF). W tym szczególnym otoczeniu równowaga między zapobieganiem zakrzepicy a ryzykiem krwawienia pozostaje wyzwaniem. Doustna antykoagulacja (OAC) zapobiega udarowi i zatorowości ogólnoustrojowej, ale nie wykazano, aby zapobiegała zakrzepicy w stencie (ST). Podwójna terapia przeciwpłytkowa (DAPT) zmniejsza częstość występowania nawracających zdarzeń niedokrwiennych i ST, ale jest mniej skuteczna w zmniejszaniu częstości występowania udaru sercowo-zatorowego związanego z migotaniem przedsionków. Powszechną praktyką wspieraną przez wytyczne jest łączenie trzech leków (OAC, aspiryny i klopidogrelu) w potrójnej terapii, co wiąże się z wysokim rocznym ryzykiem (do 25%) poważnego krwawienia. W związku z tym pilnie potrzebne są nowe strategie terapeutyczne, aby utrzymać skuteczność przy jednoczesnej poprawie bezpieczeństwa leczenia u pacjentów z migotaniem przedsionków i OZWW poddawanych PCI.
Aktywne, Trwa rekrutacja
NBK182/1/2020
Gdański Uniwersytet Medyczny
Prof. dr hab. med. Maciej Lesiak
do koordynatora badania (61) 8549265
Oddział Kardiologii, Uniwersytecki Szpital Kliniczny w Poznaniu, ul. Długa 1/2 61-848 Poznań
Aktywne, Trwa rekrutacja
NBK182/1/2020
Gdański Uniwersytet Medyczny
Prof. dr hab. med. Maciej Lesiak
do koordynatora badania (61) 8549265
Oddział Kardiologii, Uniwersytecki Szpital Kliniczny w Poznaniu, ul. Długa 1/2 61-848 Poznań